Beklide klasik bir laftır. Acısıyla tatlısıyla bir yılı daha geride bıraktık demek. Ama öyle de oldu.
Güldüklerimiz de oldu ağladıklarımız da.
Kaybettiklerimiz de, kazandıklarımız da…
Ama en zoru bir daha hiç göremeyecek olmamızdır kaybettiklerimizi.
Birbirinden değerli gazeteci ağabeylerimizi yitirdik. Bener Hakkı Hakeri, Özer Hatay, Bilbay Eminoğlu, Halil Kaymaklılı, Ayer Delideniz, Ali Nesim ve
Omaç Başat… Her biri alanında başarılı gazetecilerimizdi. Yitirdik…
Bir an geriye baktığımızda ne çok değerleri kaybetmişiz… yerleri doldurulmayacak kadar büyük, değerli insanları…
Çok ani ve daha geçtiğimiz günlerde yitirdiğimiz kaliteli siyasetçilerimizden Sevgili Bengü Şonya…
Arkasından ne kadar yazsak azdır.
Siyasette dik duruşu ile Serdar Denktaş’a kafa tutan adam için ağladık. 2014’ün bitmesini bekleyemeden ayrıldı aramızdan. Sessizce…
Gidenler bu kadarla sınırlı değil tabi ki… Tanıdığımız, hastalıktan yitirdiğimiz daha birçok sevdiğimiz.
2014 bize yaramadı…
2015 yılına ramak kala bu satırlarla veda etmek istedim 2014’e.
Koskoca yıl nasıl geçti anlamadık.
Üzdüklerimiz oldu, kırdıklarımız da…
Kırıldık da…
Ama inanın ki hızla geçen bir 2014’ü düşündükçe 2015’in gelip geçmesi de göz açıp kapayana kadar bence.
Değerini bilmeden yaşadığımız günlerin geri gelmeyeceğini düşünerek yaşamalı insan. Ne dünün anlamı var ne yarının. Önemli olan anı yaşamak, yaşatmak.
Zamanın nasıl geçtiğini anlamadığımız bu yılı geride bırakıyoruz. Bazılarımızın evinde hüzün, bazılarımızın evinde neşe ile.
Her ocak farklı tütecek bu yılda. Kimsiz sevinçle kimisi hüzünle geride kalan yıla veda edecek ve umutla yeni yılı bekleyecek.
İşte bu yüzden 2015 yılını hakkını vererek yaşayın. Sevdiklerinize bir kez daha sarılarak, onlara sevdiğinizi fısıldayarak.
Herkese iyi yıllar dilerim.
