İnceden bir yağmur yağıyor,
Biliyorum ki benim gibi daha pek çok kişinin gözyaşları yağmura karışıyor...
İçten içe sessizce,
Kıbrıs halkı Arif Hasan Tahsin’i, yeri doldurulamayacak gerçek bir Kıbrıslı’yı daha kaybetti.
Onu kaybettiğimiz için kuşkusuz ki çok üzgünüm.
Kıbrıs Türk Halkı’nın onun gibi düşünen, daha da önemlisi düşündüklerini açıkça ifade edebilen,
Gösterişten uzak, sadelikle yaşayan insanlara, bu günlerde belki de her zaman olduğundan çok daha fazla ihtiyacı var oysa.
Onu kaybettiğimiz için bir yanım ise bilakis mutlu galiba.
Sadece hasta olduğu için değil, bu hastalığının arasında birde içinde yaşadığımız çirkinliklere şahit olmak zorunda kalmayacağı için,
Birilerinin cüzdanlarını doldurmak uğuruna toplumsal değerlerimizden nasıl vazgeçtiğini görmeyeceği için,
Her gün ülkeyi kalkındırma ve çağdaşlaştırma adı altında teker teker nasıl tükendiğimizi,
Günlük hesaplar uğruna geleceğimizin nasıl karartıldığını bilmeyeceği için,
İktidara adım adım yaklaşanların Kıbrıs Türk halkını hayallerinden bir o kadar hızla uzaklaştırdığını bilse de görmeyeceği için,
Onun adına mutluyum ben.
Belki hep hayalini kurduğu barışı ve sevgiyi bulacağı umudu ile mutluyum ben..
Onu, ona çok yakışan bir törenle din ve milliyet kimliklerinden arındırarak, sadece bir “insan” olarak uğurlayabildiğimiz için mutluyum belki de,
Bilmiyorum tam olarak bunun nedenini, bulamıyorum.
Ama bu şartlar altında bizlerin nasıl olur da hala yaşıyor olabildiğine şaşıyorum ben!