“Pahalılıktan sistemsizlikten bir çok şeysen şikayet ediyoruz bu aralar ‘her şeyin başı sağlık’, sağlık olsun diyoruz o da yok.
KKTC’de devlet, kanser hastalarına ilaç temin edemiyor.
21 günde bir kullanılması gereken ilacı kanser hastaları alamıyor.
Sebebi ise devlet kadrolarındaki sistemsizlik başıboşluk iş bilmezlik…
Devlet hastaya ‘ilaç yok’ diyor ve bir de adres gösteriyor, ‘Yakın Doğu Hastanesi’ne gidin’ orada var!
Devlette yok YDÜ’de nasıl var peki!
Devlet kurumları hesapsız kitapsız iş yaptığı için elindeki ilaç tükeniyor. Bu ilaçları, ialaç ve eczacılık dairesinden YDÜ Hastanesi alıyor.
İlaç devlette tükendiğinde ise hastalar par aile YDÜ’den ilacı almak zorunda kalıyor.
Yıllarca çalışıp SSK primlerini devlete tıkır tıkır ödeyen vatandaş şimdi ilaç almak için para ödemek zorunda bırakılıyor.
Bu anormal durum nasıl çözülecek bakalım…
Sağlık bakanlığı 1 ay süre veriyor sorunun çözümü için ama onun da garantisi yok.
Kim Sağlık bakanı olacak kavgasına ayrılan zaman ve azmin çeyreği kanser hastalarının ilacına ayrılsaydı şimdi bu insanlar YDÜ hastanesinden parayla ilaç almak zorunda kalmayacaktı”
…
Yukarıdaki satırları daha birkaç hafta önce yazmıştık…
Kanser hastalığı ve tabi sorunlarıyla yakından ilgileniyoruz çünkü biz de birkaç sene önce kemoterapi süreci yaşamıştık!
Yaşayan bilir derler ya…
Aynen de öyle!
Gidersiniz ortak odada hep birlikte damardan o ağır ilacı alırsınız, aynı anda dostluklar da kurarsınız…
Herkes birbirine acil şifalar diler!
Onların hayata bakış açısı bambaşkadır…
Adı kötü ya akıllarda hep ‘acaba mı’ soruları gelir gider!
Gün gelir ve hep yanınıza oturup ilaç alan kişi gelmez olur…
Sonra gazetede bir sayfa vefat ilanı görürsünüz!
Daha birkaç gün önce ilaç alırken sohbet ettiğiniz şahıs öbür dünyaya göçmüştür…
Korkularınız dana da artar!
En çok da kendinizi değil de sevdiklerinizi düşünürsünüz…
Aklınızda bir sürü plan vardır!
Benden sonra çoluk çocuk ne yapacak diye…
İlacın yan etkileri ağırdır ama sizden sonrasını düşünmenin ağırlığı çok daha ağır!
…
Kanser ilacı devlet hastanesinde hala yok…
İlacı bulamamaktan muzdarip olanlar sürekli arıyor, ne olacak bizim halimiz diye!
Hiçbir şey diyemiyoruz çünkü bunu devletin ilgili makamları da bilemiyor…
Kanser hastalarına söylenen tek bir şey var!
Git şu özel hastaneden ilacı paranla al getir, kemoterapini yapalım…
Onlar için cevap bu kadar basit çünkü!
Başka bir şey söylemeye de gerek yok…
İlacı buldun buldun, bulamadın bekleyeceksin artık!
Kaderine razı olacaksın…
İşte o zaman gelecekte ne olacak soruları daha da sırtına biner, bir çıkmazın içinde kavrulup durursun!
Parası olan için çok da sorun değildir ilacı bulmak…
Gider yurt dışında tedavini olursun!
Ama ya maddi durumu iyi olmayanlar…
Ya ondan bundan borçlanarak yurt dışına giderler tedavi olmaya!
Ya da kaderine küsüp acı sonu beklerler…
Yoksa yoktur işte!
…
Bu memleketteki en büyük eksikliklerden biri nedir biliyor musunuz?
Hasta hakları diye bir şey yok…
Derme çatma örgütler de bir iki basın bildirisi ile günü kurtarırlar!
Ama hastanın hakkını hukukunu filan arayacak güçleri yoktur aslında…
Bu ülkede resmi verilere göre her yıl 700 civarında insan kanser illetine yakalanıyormuş!
Ölüm ile yaşam arasında gidip gelen insanlar bunlar…
Suçlu her zaman olduğu gibi sistem!
Sistemsizlik sistem olmuş ya bir kere…
Bu lafın ardına saklanırlar ama adam gibi bir sistem getirmek için pek debir şey yapmazlar, ya da yapamazlar!
Böyle gelir ve böyle gider…