Ve bu gün itibari ile sendikal platform ve sokağın sesi olanlar, başkanlık önünde pahalılığa karşı ilk kıvılcımı yaktılar. Bir hareketin başlaması tabi ki de çok olumlu bir durum, halen yaşam olduğunun bir belirtisi. Burada hükümet halktan yana olması gereken fikir ve icraatlarını, yine yan ve yandaşlara, pay ve fayda sağlamak amacı ile devreye soktu, hayatın şartlarının daha da çekilmez kılan pahalılığın, bir yansıması olarak sokaklar hareketlenmeye başladı.
* * *
Elbette bıçağın kemiğe dayandığı gün gelecekti, elbette yumurta çıkışa girince bir sepet aranacaktı, tüm bunlar kabul de. Bu günün geleceği dünden belli değil miydi, nasıl ki yarının bu günden belli olduğu gibi? Yıllarca süre gelen ve her bir sendika kendi üyeleri doğrultusunda hareket edip, bir çok şeyi görmezden gelerek sesiz kalarakta, bu günlerin oluşmasında en az kırk yıllık siyasetçiler kadar suçlu değiller mi?
* * *
Yıllarca sendikaların en güçlü silahı, emekten yana daha da doğrusu sınıf mücadelesi vermesi gereken, bilgi birikim ve donanımı olması gerekirken, tüm gerçekleştirilen eylemler günü birlik kurtarımlar veya çıkarlar üstüne yapılmadımı? Yıllarca sermayedarlara peşkeş çekilen kurumlar, ve ya sermayedarlara kendi alanlarında yer açabilmek için yok edilen kurumlar varken, niye hiç bir hareket yapılmadan izlendi? Yapılan eylemler kime neyi kazandırdı? kendilerinden başka kimse bilmez, ancak yapılması gereken eylemler yapılmadığından dolayı, halklar ve de emekçiler çok şey kaybetti.
* * *
Misal her konuda fikirleri olan sendikalar, niye özel sektörde sendikalaşmayı yine eylemler yolu ile sağlamadılar? Yıllardır akıl almaz bir ilkelikle belirlenen asgari ücreti, niye en düşük kamu maaşına endekslemek için mücadele etmediler? Üretimin can damarı kooperatifler bir bir yok edilirken ve ya bunun için çalışılırken, niye bu konuda hükümetlere baskılar yapmadılar? Okullar dökülmeye başlamış, eğitim yozlaşırken, sağlık sistemi göz göre göre çökerken niye bir hareket yapılmadı?
* * *
Eğer ki günün de ve de zamanında, tüm bunlar ve de daha da fazlası için, mücadelesini sürdürmüş olsaydı sendikalar ve de ki halk, bu gün bu yaşananların belkide hiç biri yaşanmayacak ve ya olabildiğini milimize bir şekilde, akıl yolu ile geçilecek bir bend olacaktı. Zaten hükümetler parkta oynayan çocuktulardı da, sizler en büyük güvencelerimiz sendikalar, niye bu denli duyarsız bir biçimde bizi de peşlerinde sürükleyerek bu günlerin doğmasında, pay sahibi oldular?
* * *
Bu gün başlayan bu hareketi tüm mücadeleci ruhumla selamlar, ve kazan halklar olur diyorum. Emek en yüce değerdir……
Behiç Anibal….