Eskiden Girne vardı.
Girne’de çocuklar vardı.
Çocuklar büyürdü Girne’de.
Ayaklarını toprak,
Bedenlerini güneş okşardı.
Gece tüten, ful, yasemin, lavanta, kekik, kokuların binbir çeşidi,
Ruhlarına sinerdi…
Bir başka idi Girne’nin çocukları,
Denizin sesinden gelirdi huzurları…
Gökyüzü, dağ, deniz, hepsi de cömertti…
Renklerin cümbüşünü Girne’nin çocuklarına izlettirirlerdi…
Babutsa, alıç, harnup, zeytin, gınnap, incir, üzüm, elma, kayısı, portakal, mandalina, erik, badem ve nicesi…
Çocukları içindi Girne’nin bereketi…
Her yerinde coşku, her yerinde neş’e vardı,
Girne’nin çocukları, umutlarını ipek kozalarında saklarlardı…
Yıllar geçse de,
Çocuklar aynı çocuk…
İstedikleri aynı coşku, aynı neş’e, aynı huzur, aynı umut…
Ya Girne?
Anlatmaya gerek var mı?
Haydi, hep birlikte bakalım!
Bir ‘’YENİ’’ Girne’ye,
Bir de Girne’nin çocuklarına…
Bakalım da,
Eserimizle övünelim!
Dr. H. İlker İpekdal
İletişim: 0542-8529899