2013 seçimleriydi.Baskın seçimdi.Partiler süratle bir taraftan adaylarını diğer taraftanda seçim bütçelerini hazırlama yarışına girmişlerdi.Temmuzdu.Sıcaktı.
Aday olacak olanlardan 10000 TL istendiğini öğrendiğimde artık çok geçti.
Ülkede işler iyi gitmiyordu.
Adaletsizlik, adam kayırmacılık,yapanın yanına kalan usulsüzlükler çoğalmış. Birtürlü toplumun önünü açacak yasalar işlerlik kazanmamış.Kanserden ,trafikten ölümler çoğalmış.Çevre sözde korunurken CMC kirliliği, Taşocakları, Aksa ,çöpler ülkenin başına dert olmaya devam ediyordu.
Ofisimdeki panoda asılı duran ünlü filozof Platonun o ünlü ‘Siyasete girmekten kaçınmanın cezasını sizden aşağı seviyedeki insanlar tarafından yönetilmekle ödersiniz’ sözünüde düstur edinerek bir kere söz vermiş ve yola çıkmıştım.
Verdik parayı.
Arkasından seçim bütçesi için adayların birbirine kefil olarak borçlanması gündeme geldi.Her bir aday 50 000 borçlanacaktı.Diğerleride ona kefil olacaktı.
Kimileri caysada biz herşey toplum için diyerek onada katlandık.
Seçim propaganda dönemine girdiğimizde ortam gergindi.Bu gerginliği bir nebze hafifletmek adına aday arkadaşlarıma şunu söylemiştim.
Bu yarışta birbirini kesme diye birşey varmış.Şuna inanın ben bunu yapmayacağım.
Bu sözüm üzerine siyasete yıllarını vermis bir abimiz beni kenara çekerek şöyle dedi.
Kazanmak istiyorsan 150 -200 bin lirayı gözden çıkaracaksın ve keseceksin .
Milletin vekili olmak.7 gün 24 saat mesai yapmayı gerektiren Milletime faydalı olacak yasalara imza atmak için neden bu paranın harcanması gerekiyor ve neden ayni yola baş koymuş arkadaşımı keseceğim diye düşünürken bir taraftanda reflex olarak Milletvekili seçilmem halinde alacağım maaş ile 200 bin lirayı karşılaştırmaya başladım.
Herşey yolunda giderse 5 yıllık süre için ki çoğu zaman bizim memlekette 3 -4 yılda bir erken seçim yapılıyor.Milletvekili olarak alacağım yaklaşık 2 senelik maaşın seçilmek için harcanması çokta mantıklı gelmedi.
O iş öyle değil dedi abim.
200 bin harcayacaksın ama milletvekili olduğunda iş takipleri var ihaleler var deyince ,
O saat Milletvekilliği için 200 bin harcayanların neden harcadığını az çok anlamıştım.
Yok dedim.
Ben o kadar harcamaya niyetim yok.
O zaman kazanamayacaksın.
Olsun dedim
Seçim sonucunda partimizden bir arkadaşımız meclise girmeye muaffak oldu.
Kesmeler oldumu.Oldu.
Daha almadığı veya alamayacağı maaşı harcayanlar.Onlarda oldu.
Seçimi kaybettiğime üzülmedim.Aksine birçok eski siyasetçi tarihin tozlu yaprakları arasında yerini alırken çorbada bir kaşık tuzum olduğu ve birçok yeni dost tanıdığım için sevindim.
Bir tek şeye üzüldüm hani o 6 adaydan da 10 000 TL alınacaktı ya .Yalnız 2.5 kişinin bunu verdiğini öğrendiğimde üzüldüm.
Ha birde birçok insanımızın hala kızına oğluna iş sözü verenleri,Annesine bakıp para almadığı için Doktorları,adaylığından önce topluma zerre faydası dokunmamış olanları liyakat sahibi sorun çözebilme kabiliyetine sahip her başı sıkıştığında kendine kucak açanlara tercih ettiğini gördüğümde üzüldüm.
işte bir seçim hikayesi.
E Milletvekili olmak kolay değil.Aday olmak için para. Kefillik için para. Seçimde seçilmek için haracayacağınız para derken.En az 260 Bin.Benden hatırlatması.